Hodi Tanzania! Een Pijnloze Injectie
Dirk De Wachter schrijft voor De Standaard een dagelijkse column over zijn bezoek aan enkele van onze projecten. Morgen vertrekt hij naar Tanzania, samen met een delegatie van Child-Help.
Aflevering 1 van de column kan je hier alvast meevolgen.
COLUMN 1
Hodi Tanzania*
Dirk De Wachter schrijft voor De Standaard een dagelijkse column over zijn bezoek aan enkele van onze projecten. Morgen vertrekt hij naar Tanzania, samen met een delegatie van Child-Help.
Aflevering 1 van de column kan je hier alvast meevolgen.
Een pijnloze injectie
Voor de vaccinaties die nodig zijn voor een reis naar Afrika, zit ik in de wachtzaal van het ITG, het ‘Tropisch Instituut’, het vermaarde centrum dat gehuisvest is in een van de mooiste art-decogebouwen van Antwerpen. Het is een bijzonder gevoel te weten dat mijn oom hier in 1956 ook zat te wachten op injecties. Hij vertrok toen als Scheutist met de boot naar Congo, om daar scholen te bouwen en onderwijs te organiseren. Hij bleef er vele jaren en hij kwam zelfs niet naar huis toen zijn ouders stierven. Mijn oom schreef lange brieven die vele weken onderweg waren, bij het overlijden van mijn ouders heb ik ze teruggevonden. Zijn gedrevenheid en zijn engagement heb ik steeds bewonderd.
Ik vlieg over enkele uren naar Tanzania en zal een aantal bijzondere projecten bezoeken waarover ik dagelijks kort zal berichten. De ideeën over hulp aan de Derde Wereld zijn fundamenteel veranderd. Het paternalistische model waarbij het rijke noorden beschaving en bekering bracht, is achterhaald. Child-Help probeert hulp te organiseren voor kinderen met spina bifida en hydrocefalie, waarbij versterking van zelfhulpgroepen en ondersteuning van lokale initiatieven centraal staat. Ik ben benieuwd om te zien hoe men met beperkte middelen verbinding kan maken en menselijkheid kan brengen. Mogelijk kunnen ook wij er iets van opsteken.
De wachtzaal van het ITG is drukbevolkt met een kleurrijke mengeling van mensen. Ik hoor een exotische rapsodie van onbegrijpelijke talen. Kinderen lopen heen en weer of zitten ernstig te tekenen. In tegenstelling tot vele andere mensen in wachtzalen zijn deze ‘patiënten’ niet ziek. Integendeel, ze kijken uit naar verre landen, als vreemde bezoeker of als terugkerende bewoner. De sfeer in deze ruimte stemt mij hoopvol. In de chaos van grote verschillen lijkt het toch mogelijk om samen te bestaan. Misschien kunnen de vrederechters behalve een rondleiding in de Dossinkazerne ook een bezoek aan deze wachtruimte als taakstraf opleggen tegen mogelijk racisme.
Ik ben bijna teleurgesteld dat ik niet lang moet wachten. De dokter zegt dat dit werk bijna als een hobby voelt naast haar drukke huisartsenpraktijk. Ik kan dat goed geloven. Zelden zo’n pijnloze spuit gekregen.
* Hodi betekent in Swahili ‘Mag ik binnenkomen?’ Die vraag zal psychiater Dirk De Wachter stellen in Tanzania, waar hij projecten van Child-Help bezoekt rond spina bifida en hydrocefalie. Hij deelt zijn ervaringen tot en met 5 augustus.
❗️❗️ Je zal Dirk dagelijks kunnen volgen tijdens weekdagen in De Standaard, dS Avond, onze FB-pagina Child-Help België en hier op de website.
